Վրաց կողմը դա հիմնավորում էր տնտեսական, ռազմաքաղաքական և ,,պատմական,,
փաստարկներով: Փաստորեն, վրացական կառավարությունն առաջարկում էր ամրագրել թուրքերի նահանջից հետո հայ – վրացական զորքերի առկա սահմանագիծը պայմանագրով, քանզի թուրքական բանակի նահանջից հետո գերմանա – վրացական զորքերը զբաղեցրել էին վերոհիշյալ շրջանները: Դրան ինչ խոսք, չէր կարող համակերպվել ՀՀ կառավարությունը:
Բայց վրացական բանակի վիճակն էլ նախանձելի չէր. նրան թիկունքից հարվածում էր հայ աշխարհազորը: Աշխարհազորի ելույթները ճնշելու համար հոկտեմբերի 23 – ին զորավար Գոգուաձեի զրահագնացքը գնդակոծեց Շնողը: Երեք օր անց ռմբակոծման ենթարկվեց Այրումը:
Վրացիներն ավելի ուժեղացրին ճնշումները հայկական գյուղերում: Վրաց զինվորներն ապրում էին հայերի տներում, ունեզրկում հայ գյուղացիներին, խուզարկությունների պատրվակով թալանում էին գյուղերը, բռնաբարում կանանց ու աղջիկներին, ամեն տեսակ խայտառակություններ գործ դնում, բռնագրավում ամեն ինչ:
Մի խոսքով` ենիչերական կարգեր էին հաստատվել Լոռիում:
Հոդվածի ամբողջական word տարբերակն ստանալու համար գրեք vahe.lorents@gmail.com էլեկտրոնային հասցեին։
Համլետ Մարտիրոսյան․ Հնագույն քաղաքակրթություններ։
3 thoughts on “ՀԱՅ – ՎՐԱՑԱԿԱՆ ՊԱՏԵՐԱԶՄԸ”