«Մատանի էր անակն Վայոց ձոր, շինեցի զսա եւ եդի ակն ի վերայ»։
Այսպիսով, Բագրատունյաց, Սյունաց և Արծրունյաց գահերեցները իրենց ներքին ու արտաքին պատերազմներով պատմություն էին կերտում, բայց ժամանակը ցույց տվեց, որ հայոց այդ հզորագույն իշխանական տները իրենց արյունահեղ բախումներով սոսկ փոքրիկ շտկումներ մտցրին հայոց պատմության մատյաններում, մինչդեռ այդ հզոր եռանկյունու մեջ մի կին էր կանգնած՝ չքնաղ մի հայուհի, ով Սմբատ հայոց արքայի հորաքրոջ դուստրն էր, Վասպուրականի Գրգոր-Դերենիկ իշխանի դուստրը, Գագիկ Արծրունի արքայի քույրը և Սյունաց գահերեց իշխան Սմբատի կինը. Նա ստեղծեց մի արժեք, մի գանձ, որ միչ օրս հիացնում է Վայոց ձոր այցելողին, ու նրան մտովի տեղափոխում 10-րդ դարի այն դժնդակ ու ծանր ժամանակները…
Ամբողջական հոդվածը word տարբերակով ստանալու համար, կարող եք գրել vahe.lorents@gmail.com էլեկտրոնային հասցեին։
Համլետ Մարտիրոսյան․ Հնագույն քաղաքակրթություններ։
1 thought on “ԳՆԴԵՎԱՆՔ”